انواع شوره های آجر و سنگ نما
- در زیر انواع شوره‌های آجر و سنگنما را توضیح می‌دهم:
- شوره‌های سولفاتی: این نوع شوره‌ها اغلب به وسیلهٔ رطوبت و نمک‌های محلول در آبی که دیوار یا سنگنما به آن‌ها معرض شده‌اند، ایجاد می‌شوند. سولفات‌های مختلفی مانند سولفات کلسیم، سولفات نیترات، و سولفات منیزیم می‌توانند شوره‌های سولفاتی را ایجاد کنند.
- شوره‌های کربناتی: این نوع شوره‌ها اغلب به دلیل رطوبت و حضور نمک‌های محلول در آبی که بر روی سطوح آجر و سنگنما تبخیر می‌شود، ایجاد می‌شوند. این نوع شوره‌ها اغلب به صورت سفید و پودری بافت می‌یابند.
- شوره‌های کلروری: این نوع شوره‌ها به عنوان یکی از شوره‌های رایج در محیط‌های خیلی رطوبتی مانند مناطق نزدیک دریاها ایجاد می‌شوند. آب دریاها حاوی نمک‌های محلول مختلفی از جمله کلرورها است که با تبخیر آب، شوره‌های کلروری را ایجاد می‌کنند.
- شوره‌های نیتراتی: این نوع شوره‌ها نتیجهٔ تبخیر آبی است که حاوی نیترات‌های مختلف است. این نوع شوره‌ها اغلب در محیط‌های خشک و کم آبی و با رطوبت هوای کمتر ایجاد می‌شوند.
این انواع شوره‌ها ممکن است به دلیل شرایط محیطی و نوع نمک‌های موجود در آب، در مناطق و شرایط مختلف به وجود بیایند و می‌توانند به ساختمان‌ها و نماها آسیب بزنند.
شوره های سولفاتی
شوره‌های سولفاتی بیشتر به دلیل وجود سولفات‌ها در مواد ساختمانی و رطوبت محیط ایجاد می‌شوند. در دیوارهایی که از ملات گچی یا مصالح حاوی سولفات استفاده شده، این مسئله بیشتر احتمال دارد. وقتی آب باران که خالص است، با دیوار تماس می‌گیرد، این آب قادر است نمک‌های موجود در ملات را حل کرده و به شکل محلول به دیوار برساند.
سپس، با تبخیر آب از این محلول، نمک‌های سولفاتی که حل شده بودند، به صورت شوره یا سفیدک روی سطح دیوار باقی می‌مانند. این شوره‌ها به مرور زمان می‌توانند به تعداد بیشتری افزایش یابند، زیرا هر بار که آب باران بیشتر نفوذ می‌کند، نمک‌های بیشتری حل می‌شوند و با تبخیر، سفیدک‌های بیشتری تشکیل می‌شوند.
برای جلوگیری از این اتفاق، می‌توان از مصالح ساختمانی با مقاومت به نمک‌ها استفاده کرد، به خصوص در مناطقی که بارندگی زیادی دارند. همچنین، استفاده از محصولات مقاوم به رطوبت و نمک می‌تواند کمک کننده باشد تا این مشکلات کاهش یابد.
شوره کربناتی
شوره کربناتی بیشتر در دیوارهایی که از ملات آهکی و سیمانی استفاده شده باشد، ایجاد می‌شود. زمانی که آب باران با دیوارها تماس برقرار می‌کند، اگر دیوارها از مصالح حاوی آهک ساخته شده باشند، آب باران کمی دی‌اکسید کربن را حل می‌کند. سپس این دی‌اکسید کربن با آهنگ گیری موجود در ملات آهکی و سیمانی ترکیب می‌شود و کربنات کلسیم را تشکیل می‌دهد.
هنگامی که آب از ملات بخار می‌شود، کربنات کلسیم باقی‌مانده روی دیوار باقی می‌ماند و به شکل شوره یا سفیدک ظاهر می‌شود. اگر ملات دارای غلظت بالایی از آهنگ باشد یا دیوار دارای مقدار زیادی سنگ آهک باشد، پس از تبخیر آب بیش از حد، سنگ آهک به شکل سفیدک روی دیوار باقی می‌ماند.
این مشکل به خصوص در دیوارهایی که به تازگی ساخته شده‌اند و هنوز ملات‌ها و مصالح ساختمانی جایگذاری نشده‌اند، بیشتر دیده می‌شود، زیرا در این حالت دیوارها هنوز به طور کامل خشک نشده‌اند و آب باران می‌تواند به راحتی با مصالح ساختمانی واکنش دهد و شوره را ایجاد کند.
شوره کلروری
شوره کلروری اغلب به عنوان یک مشکل بعدی پس از شوره‌های کربناتی در دیوارهای آجری یا سنگی ظاهر می‌شود. این نوع شوره از ترکیب جوهر نمک آبکی با سفیدک آهکی دیوار ناشی می‌شود. زمانی که جوهر نمک با دیوار در معرض آبکشی و تر نشدن قرار می‌گیرد، درزها و بندهای دیوار را به طور عمیق تر نفوذ می‌کند و با آجر و سنگ و ملات آن واکنش داده و کلرور کلسیم را تشکیل می‌دهد.
بعد از خشک شدن دیوار، کلرور کلسیم به شکل شوره‌ای سفید روی دیوار باقی می‌ماند. اگر ساخت دیوار از آجر یا سنگ حاوی کلرور باشد یا آب حاوی کلرور از آن نفوذ کند، این شوره کلروری ظاهر می‌شود. این نوع شوره معمولاً به عنوان نمک زدایی بر روی دیوارها استفاده می‌شود و می‌تواند باعث خرابی ملات دیوار شود.
همچنین، پس از خشک شدن دیوار، کلرور بلوری شده به شکل سفیدک روی دیوار باقی می‌ماند. اگر هوا ناخنک باشد، این کلرور ممکن است مجدداً نمک زدایی کند و لکه‌های نم پدید آورد. در صورتی که این موضوع ادامه داشته و کلرور به طور متوالی بلوری و غیربلوری شود، ممکن است ملات دیوار خراب شود.
شوره نیتراتی
شوره نیتراتی معمولاً به عنوان یک مشکل دومینه‌های آجری یا سنگی ظاهر می‌شود. آجر یا سنگی که از خاک شوره‌دار ساخته شده یا به شکل طبیعی شوره دار است، ممکن است شوره نیتراتی را به وجود آورد. این نوع شوره معمولاً در نقاطی از دیوارها که مستقیماً با آب مواجه می‌شوند، ظاهر می‌شود.
وقتی که آجر یا سنگ قبل از استفاده از آن به موادی مانند پهن یا رستنی‌های پوسیده آلوده شده با نیترات تماس داشته باشد، نیترات موجود در آن‌ها به آب هوا وارد شده و در آب محیط به محلول نیترات تبدیل می‌شود. سپس با آبکشی و رطوبت دیوار، این محلول نیتراتی به سطح دیوار منتقل می‌شود. پس از خشک شدن دیوار، نیترات به شکل لکه‌های سفیدک نمایان می‌شود که به عنوان شوره نیتراتی شناخته می‌شود.
بدون دیدگاه